Προεκτείνοντας στοιχεία από την Ευρώπη, κάθε χρόνο αναμένονται στην Ελλάδα 2.200 περίπου νέες περιπτώσεις non-Hodgkin λεμφωμάτων.
Το λέμφωμα non-Hodgkin είναι ένας τύπος καρκίνου που εμφανίζεται στους λεμφαδένες του ασθενούς. Υπάρχουν 30 διαφορετικοί υποτύποι καρκίνου σε αυτήν την κατηγορία λεμφώματος non-Hodgkin.
Αιτίες
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με το τι μπορεί να προκαλέσει το λέμφωμα non-Hodgkin, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, οι γιατροί δεν γνωρίζουν από τι προκαλείται.
Οι ασθενείς με ηπατίτιδα C διατρέχουν δύο έως τρεις φορές υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο, ενώ οι ασθενείς με ηπατίτιδα Β δεν φαίνεται να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο. Άλλες μολυσματικές ασθένειες όπως η μονοπυρήνωση (γνωστή ως αδενικός πυρετός) και η μόλυνση του βλεννογόνου του στομάχου σχετίζονται τόσο με το λέμφωμα non-Hodgkin όσο και με άλλους τύπους καρκίνου.
Για άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, αυτές οι ασθένειες μπορεί να πυροδοτήσουν μια διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο, αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο να συμβεί. Επιπλέον, οι ερευνητές επισημαίνουν επίσης ότι το υπερβολικό βάρος μπορεί να προκαλέσει καρκίνο, αλλά έχουν βρεθεί μόνο ελάχιστες ενδείξεις για αυτό.
Ο καρκίνος είναι Τυχαίος;
Όταν οι άνθρωποι αναπτύσσουν καρκίνο, μπορεί να συμβεί και τυχαία και με την αιτία να είναι εντελώς άγνωστη. Όλα τα ανθρώπινα όργανα περιέχουν βλαστοκύτταρα που βοηθούν στην ανανέωση των κυττάρων του σώματος όταν τα παλιά φθαρούν. Τα βλαστοκύτταρα μπορεί να μεταλλαχθούν τυχαία και στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό δεν είναι πρόβλημα, αλλά όσο μεγαλώνουμε, τα μεταλλαγμένα κύτταρα συσσωρεύονται στο σώμα.
Όσο περισσότερο συσσωρεύονται αυτά τα μεταλλαγμένα κύτταρα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος ένα από αυτά να λειτουργήσει τόσο δυσμενώς ώστε να εξελιχθεί σε καρκινικό κύτταρο, το οποίο στη συνέχεια αρχίζει να διαιρείται ανεξέλεγκτα με ποικίλους ρυθμούς, ανάλογα με το πόσο επιθετικός είναι ο αναπτυγμένος τύπος καρκίνου.
Τα τέσσερα στάδια
Υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά στάδια του λεμφώματος non-Hodgkin:
Επιπλέον, η ασθένεια χωρίζεται σε κατηγορίες Α και Β, ανάλογα με το αν ο ασθενής εμφανίζει κοινά συμπτώματα που προκαλούνται από τη νόσο. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν νυχτερινές εφιδρώσεις, πυρετό και απώλεια βάρους. Εάν ο ασθενής έχει λέμφωμα non- Hodgkin σταδίου 1, αλλά δεν εμφανίζει συμπτώματα, ονομάζεται 1Α. Από την άλλη πλευρά, εάν ο ασθενής εμφανίσει συμπτώματα, αυτό ονομάζεται 1Β.
Ζωηρότητα
Επιπλέον, ποικίλλει το πόσο ενεργή είναι η ασθένεια. Το λέμφωμα non-Hodgkin επομένως χωρίζεται επίσης σε κατηγορίες ανάλογα με το πόσο επιθετικός είναι ο καρκίνος.
- Άτονα λεμφώματα: Αυτοί οι τύποι λεμφωμάτων αναπτύσσονται αργά και η εξέλιξη λαμβάνει χώρα σε μήνες και χρόνια.
- Επιθετικά λεμφώματα: Αυτοί οι τύποι λεμφωμάτων αναπτύσσονται γρήγορα και η εξέλιξη λαμβάνει χώρα σε εβδομάδες και μήνες.
- Πολύ επιθετικά λεμφώματα: Αυτοί οι τύποι λεμφωμάτων αναπτύσσονται πολύ γρήγορα και η εξέλιξη λαμβάνει χώρα σε ημέρες και εβδομάδες.
Θεραπεία
Σε ορισμένες από τις περιπτώσεις όπου το λέμφωμα non-Hodgkin εμφανίζεται χωρίς συμπτώματα, οι γιατροί απέχουν από τη θεραπεία της νόσου. Αντίθετα, οι γιατροί παρακολουθούν στενά την εξέλιξη του καρκίνου σε συνεχή βάση. Αυτό γίνεται προκειμένου να αποφευχθούν οι παρενέργειες που εμφανίζονται με κάθε είδους θεραπεία π.χ. με χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία.
Η χημειοθεραπεία είναι η πιο κοινή μορφή θεραπείας που χρησιμοποιείται σε ασθενείς που πάσχουν από λέμφωμα non- Hodgkin. Εάν η ασθένεια είναι νωθρή, δηλαδή αναπτύσσεται αργά, ο ασθενής μπορεί να αρκεστεί στη λεγόμενη «ήπια χημειοθεραπεία». Αυτό σημαίνει ότι η θεραπεία γίνεται σε εξωτερικά ιατρεία, δηλαδή χωρίς νοσηλεία.
Η θεραπεία πραγματοποιείται μέσω δισκίων που βοηθούν στη συγκράτηση της νόσου. Οι παρενέργειες της ήπιας χημειοθεραπείας είναι περιορισμένες, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς εμφανίζουν αυξημένη κόπωση και ναυτία.
Η ισχυρότερη χημειοθεραπεία αποτελείται συνήθως από έξι έως οκτώ θεραπείες με μεσοδιάστημα δύο εβδομάδων μεταξύ κάθε θεραπείας. Αυτό μπορεί να γίνει και σε εξωτερικά ιατρεία, ώστε οι ασθενείς να μπορούν να διατηρήσουν μια φυσιολογική καθημερινότητα. Ωστόσο, όσο πιο ισχυρή είναι η δόση, τόσο πιο δύσκολο μπορεί να είναι για τον ασθενή να διατηρήσει μια φυσιολογική καθημερινή ζωή. Η δόση προσαρμόζεται ανάλογα με το πόσο επιθετικός είναι ο τύπος του καρκίνου.
